Nou, het bloggen gaat ook een beetje met de Franse slag de laatste weken. Maar wat wil je ook met alle drukte en gebeurtenissen?
Afgelopen week zijn we de hele week gefilmd door Ik Vertrek. Het was een hele gezellige week maar we waren zaterdagavond allemaal wel uitgeblust. Het filmen kost toch een hoop energie, zeker omdat je ook vragen voorgeschoteld krijg die je niet helemaal verwacht en waar je stantepede antwoord op moet geven. Er is dan ook een hoop nagedacht over de toekomst en veel teruggeblikt op de afgelopen jaren. We zijn wel heel erg benieuwd naar het resultaat van al het filmen! Zodra er een datum bekend is, zullen we dat natuurlijk op Facebook en ons blog laten horen!
Alles werd natuurlijk gefilmd, dus ook hoe Yvanka druk aan de gang was met de paardjes.
Na jaren studeren was het dan eindelijk zover, en heeft Kelly haar Master in Communicatie en Marketing gehaald. Dus afgelopen weekend mochten wij naar Clermont om bij de diploma uitreiking te zijn. Na ontvangst bij aankomst mochten we de zaal in en kregen daar natuurlijk diverse toespraken en de lerares die de klas van Kelly had gehad, werd helemaal emotioneel want het was een fijne klas en ze zou deze klas erg missen. Maar het was een leuk gezicht toen iedereen in toga en baret op het podium stond.
Na de alle toespraken en lofzangen hadden ze nu hun diploma en kon de receptie beginnen. Er was een heel groot buffet met allemaal lekkere hapjes en natuurlijk champagne. Want bubbels horen erbij.
En zelfs Marvin vond de champie wel lekker al zag hij pas later dat er ook cola was.
Dus helaas is voor Kelly haar studenten leven af en hoort ze nu ook bij de carrieremakers. Daar is ze nu al druk mee bezig want ze heeft een baan bij een bedrijf een advies en onderzoekbureau in de tourisme.
Kelly GEFELICITEERD en wij zijn onwijs trots op je dat je het heb gehaald.
Helaas, helaas, staat het blog alweer een dag te laat online. Maar dat komt omdat we deze week hooggeëerd bezoek hebben uit Nederland !
Wat is dit nu weer? Die grote camera? Nou we hebben weer bezoek van Ik Vertrek voor een follow-up! We weten nog niet precies wanneer het uitgezonden gaat worden maar dat horen jullie zo snel mogelijk!
Daarom deze week ook even geen blogje, simpelweg omdat we even geen tijd hebben… Maar volgende week een heel lang blog over alle avonturen van de afgelopen tijd!
Ons super gezellige en leuke Ik Vertrek team! (Nu zijn jullie ook een beetje beroemd op ons blog 😉 )
Maandag 7 november was een dag die niet helemaal begon zoals we gepland hadden. Yvanka en Marvin waren rond 6 uur ’s morgens op de trein gezet. Mama en Amber gingen de paarden voeren, ik stond in de startblokken om naar m’n werk te gaan. Ik zat nog even te genieten van m’n ontbijtje toen opeens Mama heel hard gillend en zwaaiend met haar armen aan kwam rennen. Ik moest komen, niet helemaal duidelijk waarheen en waarom, maar ik trok er maar een sprintje achter aan richting de paardenwei.
Totdat ik iemand keihard hoorde gillen, door merg en been gewoon. Het was Amber die was gevallen. Ze was uitgegleden over een pallet (echt uitgegleden en niet eens haar voet ofzo er tussen) en was gevallen. Volgens Amber was haar been gebroken want ze voelde “knak” (en laten we haar hierop niet tegenspreken want ze is tenslotte een expert op dit gebied). Gelijk de brandweer gebeld (ja, in Frankrijk bel je hiervoor 18, de brandweer) en de vrouw aan de telefoon vroeg gelijk of haar been in een rare hoek lag; naja, niet echt, ze had tenslotte regenlaarzen aan. De vrouw verzekerde ons dat het zeker niet gebroken was, dat kon niet maar ze stuurde evengoed een brandweerwagen. 20 minuten later, je moet geen hartaanval krijgen, was eindelijk de brandweerwagen er!
Behalve van de pijn, liet Amber ook nog even een paar tranen om haar spijkerbroek (“dit was mijn laatste knappe broek“) en regenlaarzen (“ze waren zoo duuhuur“) want die moesten opengeknipt worden. Al snel was duidelijk dat het serious business was en dat ze naar het ziekenhuis moest… (Voor mij was er overigens geen twijfel over dit laatste, Amber huilt nooit en nu gilde ze het uit).
Aangekomen in het ziekenhuis van Issoire moesten we erg lang wachten maar rond het middaguur werd duidelijk dat ze een beenbreuk had, “als ik zeg dat het gebroken is, is het gebroken!” aldus Amber. De beenbreuk moest geopereerd worden maar er zijn geen specialisten hiervoor in Issoire dus hup, in de ambulance en naar Clermont-Ferrand. Daar werd ze snel geholpen en er werden nieuwe foto’s gemaakt want in Issoire hadden ze er een beetje een zootje van gemaakt. Nieuwe uitslag : gecompliceerde dubbele beenbreuk. De operatie zou zo snel mogelijk zijn: rond een uur of 18h of de volgende ochtend.
Ze kreeg een kamer op de afdeling orthopedie en toen moesten we wachten. Toen we rond 16h even naar huis wilden om de honden uit te laten en spullen te halen, kwam er goed nieuws: ze kon nu al geopereerd worden! De operatie duurde erg lang, een uur of 5-6, maar is goed verlopen. Ze heeft twee grote stukken metaal in haar been gekregen en nu heet ze Bionicle Girl of Iron Girl, we zijn er nog niet helemaal uit.
Helaas moest ze wel de hele week in het ziekenhuis blijven dus van klussen was even geen spraken… We hebben een toilet gemaakt op de begane grond zodat ze niet naar boven hoeft maar we hebben vooral de hele week doorgebracht in het ziekenhuis. Dus deze week even geen klusupdate. Amber zal tot het nieuwe jaar sowieso niet meer kunnen klussen en daarna moet ze nog 4 maanden fysiotherapie. Omdat ze het zo gezellig vond in het ziekenhuis, mag ze volgend jaar zomer (2018) terug komen om de ijzeren constructie er uit te laten halen. Voorlopig komt de wijkzuster iedere dag bloedprikken, prikken zetten, verband verschonen en noem het maar op.
Laten we met iets leuks afsluiten, een schattige foto van onze kittens :
Even voorstellen : de achterste heet Marie (vernoemt naar de Aristokatten), de middelste is nog even naamloos (wie heeft een idee?) en de voorste heet Balou (net zo lui en dik als die beer ja).
Vorige week heb ik wel een blog geschreven, maar in alle hectiek stond het niet op Facebook! Gemist? Lees het snel hier terug!
Afgelopen week ging het opeens wel heel hard met de verbouwing doordat er vooral veel zichtwerk is gedaan. Het doel was om de kachels er in te maken en dat is voor een groot deel gelukt!
Voor het aanleggen van de centrale verwarming hebben we wat tips gekregen van de loodgieter. Zo wilden we in eerste instantie gaan voor een klassieke installatie met koper. Maar de loodgieter raadde toch aan om te kiezen voor “multicouche” (ik geloof dat het multifit heet in Nederland) omdat het eenvoudig en snel is om aan te leggen. Deze buizen zijn van plastic met een laag metaal aan de binnenkant. Het is redelijk makkelijk te buigen met de hand maar er is vooral tijdswinst met het aansluiten want het zijn allemaal knelkoppelingen.
De knelkoppelingen worden vastgemaakt met een speciale tang, dat vergt overigens wel enige kracht want erg makkelijk gaat het niet. Snel is het wel! Een ander voordeel is, is dat het daarna ook echt vast zit: geen kans op lekkage!
Op de meeste plekken hangen nu ook de kachels, de vensterbanken moeten nog afgewerkt worden.
We hebben ook een bedrijf gekozen voor de CV ketel! Deze wordt in week 47 of 48 geïnstalleerd. Het enige wat echt een domper is, is het gas! Vanaf het moment dat de loodgieter de gasleiding heeft aangelegd, duurt het nog 5 weken voordat het gasbedrijf op de knop drukt om het gas door de leiding te laten stromen. Wat een domper zeg… We proberen nu met alle man en macht deze periode te verkorten… We zullen zien!
Waarom moest die centrale verwarming er nu opeens in? Nou, we wilden heel graag alle plafonds dichtmaken zodat we verder kunnen! En dat is dan ook gelukt. Wat een verschil ineens zeg!
De kamer oogt echt in één keer heel anders. Deze kamer is een tweepersoonskamer. De vloer in deze kamer wordt niet vervangen want met schuren en lakken zal deze vloer vast weer heel mooi worden!
De muren in de drie badkamers zijn nu klaar. We zullen binnenkort even opzoek moeten naar iets leuks voor de vloer. De kastjes voor de wastafels zijn ook onderweg.
De andere tweepersoonskamer, op de tweede verdieping is ook zo goed als klaar:
Deze kamer is ook voor twee personen. De kamer is vooral heel erg licht en het uitzicht is echt prachtig over het hele terrein. Wat jammer is aan deze kamer is de vloer. Over de originele eikenhoutenvloer is rood beton gestort. Er zal dus een nieuwe vloer overheen moeten worden gelegd. Deze kamer is voor het grootste gedeelte ook al afgesmeerd dus dit kan allemaal worden geschuurd.
We hebben afgelopen week ook een test gedaan in deze kamer met het pleisteren van het plafond met het beroemde pleisterpistool (foto’s van de keuken komen als het pleisteren daar klaar is!). Helaas pakte dit niet zo goed uit. Het pistool werkt alleen goed op recht muren of bijna rechte muren. Dus dat was wel jammer. Nu gaan we dus alle plafonds maar gewoon goed afsmeren. Op de overloop in de gang zit nu ook het plafond er helemaal in. We gaan lekker!
Afgelopen weekend hebben we ook onder Amber haar kamervloer een extra steunbalk gemaakt want de vloer kraakte heel erg op sommige plekken (tja, wat wil je als er gewoon 15 cm tussen de vloerbalk en de vloer). Er zijn twee extra balken bijgezet en het gekraak is nu verholpen.
De scholen zijn ook weer begonnen dus het is een beetje rustig op Domaine des Lilas. Het klussen gaat rustig door en er staan behoorlijk wat werkzaamheden gepland voor de komende weken zoals het maken van een geul voor de gasleiding en het aanleggen van de CV ketel. Marvin is volgende week ook lekker veel thuis, want hij gaat een week stage lopen bij de dierenarts. Tot snel!
Afgelopen week was het natuurlijk nog steeds herfstvakantie en dus hebben we even flink de schouders eronder gezet! Amber heeft sinds donderdag ook lekker vakantie.
Vrijdag was Yvanka jarig en is ze alweer 17 jaar geworden. De tijd gaat echt veel te snel (cliché, cliché). Natuurlijk hadden we verzonnen dat we weinig zouden doen maar uiteindelijk zijn we de hele dag in de weer geweest. ’s Avonds zijn we gezellig uit eten geweest en dat was echt super gezellig. De serveerder was wel een lekker ding dus daar zaten we Yvanka goed mee te plagen. Aan het einde van de avond kwam de serveerder ook nog even zingen voor haar verjaardag en kwam er een taart op tafel. Super leuk!
De afgelopen week hebben we weer een hoop gedaan: zo werkt alle elektriciteit nu op de eerste verdieping en zijn de drie badkamers getegelt en gevoegd. Er is ook een begin gemaakt aan de afwerking: die natuurlijk begint het met afsmeren van alle gaatjes. Maar dat niet alleen!
We hadden nog een lekkage in het dak en het goot laatst echt recht naar beneden. Natuurlijk precies op een plek waar het niet mogelijk was om een emmer neer te zetten. Maar we zijn niet voor één gat te vangen dus maakte we deze prachtige constructie:
Het werkte echt super! Natuurlijk stopte het 1 minuut na het maken van deze constructie met regenen. Marvin en Amber waren heel dapper en zijn toen het droog was het dak op geklommen om het gat te dichten. Nu nog even een regenbui om te kijken of het echt dicht is!
Natuurlijk was er ook het plan om de kachel deze week te plaatsen. Hiervoor hadden we de expertise van een bedrijf ingeschakeld om te kijken naar de staat van de schoorsteen en om exact te weten wat de mogelijkheden zijn om alles brandveilig in orde te krijgen. Twee stoere mannen kwamen wel even kijken en gelukkig blijken de schoorsteenpijpen allemaal heel erg schoon te zijn. De pijp hoeft niet machinaal gereinigd te worden en gewoon vegen volstaat. Vervolgens kan er een nieuwe pijp in en klaar. Om de breedte van de schoorstenen te meten gooide ze met veel bombarie een houten klos erin. Pijp 1 was groot genoeg en de klos werd zo naar beneden getakeld. Toen pijp nummer 2, in deze pijp zat een klep en dus zat het blok mega vast in de pijp. En wat doet die man? Laat ie het touw los van het blok! Wat een dombo zeg… Tja, en dan? Op hoop van zege werd het handvat van het klepje door geslepen en gelukkig viel het klepje toen in de kachelpijp. Maar dat blok zat natuurlijk nog steeds mega klem! Of ze dan de oude schoorsteenpijp mochten open slijpen, nou dat ging natuurlijk niet gebeuren! Uiteindelijk met een schoorsteenveger hebben ze het blok kunnen losduwen en kwam het blok met touw en al naar beneden.
Het uitzicht vanaf het dak is echt prachtig.
Amber en Marvin hadden de smaak te pakken en klommen zonder angst het dak op om te meten hoeveel pijp er in de schoorsteen moest en te kijken waar alles uitkwam. Met de adviezen van het bedrijf in ons hoofd hebben we de pijp kunnen trekken en nu zijn we dus heerlijk aan het genieten van ons lekkere kacheltje.
Afgelopen week hebben we ook heel veel aandacht aan de paarden en poney’s kunnen besteden. Met de shetlanders hebben we iedere dag een lekker stuk gewandeld. Vooral voor Finesse heel belangrijk, was ze is natuurlijk pas 1,5 jaar. Ze is de afgelopen week dan ook lekker vooruit gegaan en een stuk minder angstig.
Kusje van Flamenco aan Dorina
Wist je dat je in Frankrijk iemand nooit, maar dan ook écht NOOIT, chrysanten moet geven? In tegenstelling tot Nederland heeft Frankrijk behoorlijk veel officiële feestdagen (én dus vrije dagen!) en ieder jaar op 1 november wordt Allerheiligen (Toussaint) gevierd. Deze dag is een goede gelegenheid om weer eens af te spreken met de familie voor een “repas de famille” – een langdurende maaltijd. Na de maaltijd (die rond een uur of 12 begint en rond 16 uur eens af is), gaat de hele familie naar het kerkhof om chrysanten te brengen. Een grove belediging dus om een pot chrysanten zomaar aan de buurvrouw te geven!
Gistermiddag, had ik ook de eer om een “repas de Toussaint” mee te maken. Nou dat was weer een hele happening zeg. Ik snap niet dat mensen zo ongelooflijk lang aan tafel kunnen zitten. Op het menu stond lam, en nee, daar hou ik dus écht niet van. Maar ja, je wilt ook de schoonfamilie niet beledigen en in verlegenheid brengen. Dus toen Oma vroeg of ik daar van hield zei ik een beetje schoorvoetend, ja gaat wel. Foutje! Ik weet niet hoe ik het heb opgegeten maar uhl, nee dank je zeg. ’t Ergste : tijdens ’t opscheppen verklaart Oma dat ze ’t zelf heel vies vindt.. Heb ik weer.
Helaas was afgelopen week mijn laatste week thuis. En stiekem baal ik daar wel een beetje heel veel van. Maar goed, er moet ook gewerkt worden dus ik zal vanaf nu weer iedere dag achter m’n bureautje zitten. Natuurlijk ga ik wel gewoon door met bloggen, en vertellen wat er allemaal gaat gebeuren en wat er gebeurd is.
Op de meeste plekken hangen nu ook de kachels, de vensterbanken moeten nog afgewerkt worden.
