Ongewenst bezoek

Maandag 7 november was een dag die niet helemaal begon zoals we gepland hadden. Yvanka en Marvin waren rond 6 uur ’s morgens op de trein gezet. Mama en Amber gingen de paarden voeren, ik stond in de startblokken om naar m’n werk te gaan. Ik zat nog even te genieten van m’n ontbijtje toen opeens Mama heel hard gillend en zwaaiend met haar armen aan kwam rennen. Ik moest komen, niet helemaal duidelijk waarheen en waarom, maar ik trok er maar een sprintje achter aan richting de paardenwei.

Totdat ik iemand keihard hoorde gillen, door merg en been gewoon. Het was Amber die was gevallen. Ze was uitgegleden over een pallet (echt uitgegleden en niet eens haar voet ofzo er tussen) en was gevallen. Volgens Amber was haar been gebroken want ze voelde “knak” (en laten we haar hierop niet tegenspreken want ze is tenslotte een expert op dit gebied). Gelijk de brandweer gebeld (ja, in Frankrijk bel je hiervoor 18, de brandweer) en de vrouw aan de telefoon vroeg gelijk of haar been in een rare hoek lag; naja, niet echt, ze had tenslotte regenlaarzen aan. De vrouw verzekerde ons dat het zeker niet gebroken was, dat kon niet maar ze stuurde evengoed een brandweerwagen. 20 minuten later, je moet geen hartaanval krijgen, was eindelijk de brandweerwagen er!

Behalve van de pijn, liet Amber ook nog even een paar tranen om haar spijkerbroek (“dit was mijn laatste knappe broek“) en regenlaarzen (“ze waren zoo duuhuur“) want die moesten opengeknipt worden. Al snel was duidelijk dat het serious business was en dat ze naar het ziekenhuis moest… (Voor mij was er overigens geen twijfel over dit laatste, Amber huilt nooit en nu gilde ze het uit).

Aangekomen in het ziekenhuis van Issoire moesten we erg lang wachten maar rond het middaguur werd duidelijk dat ze een beenbreuk had, “als ik zeg dat het gebroken is, is het gebroken!” aldus Amber. De beenbreuk moest geopereerd worden maar er zijn geen specialisten hiervoor in Issoire dus hup, in de ambulance en naar Clermont-Ferrand. Daar werd ze snel geholpen en er werden nieuwe foto’s gemaakt want in Issoire hadden ze er een beetje een zootje van gemaakt. Nieuwe uitslag : gecompliceerde dubbele beenbreuk. De operatie zou zo snel mogelijk zijn: rond een uur of 18h of de volgende ochtend.

Ze kreeg een kamer op de afdeling orthopedie en toen moesten we wachten. Toen we rond 16h even naar huis wilden om de honden uit te laten en spullen te halen, kwam er goed nieuws: ze kon nu al geopereerd worden! De operatie duurde erg lang, een uur of 5-6, maar is goed verlopen. Ze heeft twee grote stukken metaal in haar been gekregen en nu heet ze Bionicle Girl of Iron Girl, we zijn er nog niet helemaal uit.

Helaas moest ze wel de hele week in het ziekenhuis blijven dus van klussen was even geen spraken… We hebben een toilet gemaakt op de begane grond zodat ze niet naar boven hoeft maar we hebben vooral de hele week doorgebracht in het ziekenhuis. Dus deze week even geen klusupdate. Amber zal tot het nieuwe jaar sowieso niet meer kunnen klussen en daarna moet ze nog 4 maanden fysiotherapie. Omdat ze het zo gezellig vond in het ziekenhuis, mag ze volgend jaar zomer (2018) terug komen om de ijzeren constructie er uit te laten halen. Voorlopig komt de wijkzuster iedere dag bloedprikken, prikken zetten, verband verschonen en noem het maar op.

Laten we met iets leuks afsluiten, een schattige foto van onze kittens :

Vorige week heb ik wel een blog geschreven, maar in alle hectiek stond het niet op Facebook! Gemist? Lees het snel hier terug!