Wat was het een prachtige zomer!

De zomer ligt alweer een tijdje achter ons en het was een beetje stil rondom Domaine des Lilas. Maar niet getreurd, we zitten zeker niet stil. We hebben een prachtig naseizoen mogen draaien en we hebben nog steeds regelmatig gasten in de chambres d’hôtes. Ook zijn we allemaal om de beurt weer eens op vakantie geweest, even het hoofd leegmaken en uitrusten. Onze accu’s zijn opgeladen voor de rest van het jaar. Ons tweede seizoen op Domaine des Lilas was genieten en we willen al onze gasten dan ook bedanken voor alle gezelligheid!

Na een hele tijd niet meer te hebben geblogt, zijn we op veler verzoek weer terug! We gaan jullie weer op de hoogte houden van alles wat wij beleven op Domaine des Lilas!

Het dierenvoeren was iedere dag een groot succes!

Ook een hoogtepunt van de zomer: de barbecue met bijna alle gasten! Een hele leuke herinnering en wat we zeker volgend jaar weer gaan doen!

Maar wat staat er nu op de planning?

We hebben het de afgelopen tijd alweer behoorlijk druk gehad. Afgelopen seizoen was het grasveld van de mini-camping door een wormpje helemaal om zeep geholpen.

Het camping veld nu!

Direct na het seizoen is alles omgehaald en ondertussen hebben we het groenste grasveld van de hele Auvergne (zeker omdat het overal nog steeds heel erg droog is)! Daar zijn we heel blij en trots op want het heeft wat voeten in de aarde gehad…

En de dieren ?

Daarnaast zijn we ook bezig geweest met het uitbreiden van het geitenhok. Twee geitjes uit de dierentuin zijn bewoners geworden van Domaine des Lilas. Het geitenhok is nu 3 keer zo groot en vooral ontsnappingsproof. Johnny en Stella hadden in het begin wat moeite met de nieuwe vriendjes maar nu de rangorde is bepaald, is het één gezellige kliek. Voor aankomende zomer gaan we een “dubbel” poortje maken zodat de geitjes op ieder moment van de dag kunnen worden geaaid! Kinderen blij, geitjes blij en dus wij blij!

Naar huis met de geitjes, gelukkig is het om de hoek!

PS. Ondertussen hebben Johnny en Stella dus alweer ontdekt hoe ze er uit kunnen, gek word je er van! Wij zijn er nog niet achter hoe ze dit doen, wordt vervolgd dus…

Hoe gaat het met Ivan en Iggy, onze twee mini shetland veulens? Ze groeien beide als kool, Iggy heeft echte spekbillen gekregen ondertussen. Ze lopen inmiddels zelf aan een touwtje (zo schattig!) en ze zijn nog steeds gek op mensen. Zodra je een stap in de wei zet, staan ze naast je voor een knuffel en een kroel.

Een foto van afgelopen zomer, hier waren ze een paar weken oud… Zo fragiel als ze toen waren! Daar is niets meer van te zien!

Zodra je ook maar een beetje richting hun weide loopt staan ze al te wachten op knuffel en een kroel.

Hoi Iggy!

Zijn ze niet schattig?

Op vakantie in de Auvergne : watervallen

Nu het wat rustiger is op Domaine des Lilas, hebben we ook weer een beetje meer tijd om de omgeving te verkennen. Afgelopen zomer zijn veel mensen er op uit gegaan om watervallen te bezoeken. Ze zijn alleen niet altijd erg makkelijk te vinden en dus gingen wij op pad! Het rondrijden in de Cézallier is altijd een plezier, zo ruig en rustiek als deze omgeving nog is! Je kan er urenlang dwalen zonder ook maar een mens tegen te komen. Er zijn trouwens meerdere prachtige wandelingen in dit gebied te doen, écht een aanrader!

Maar goed, terug naar de watervallen. De eerste waterval (Cascade du Gour d’Apchat) die we hebben opgezocht ligt erg dicht langs de weg en is slecht 5 minuutjes lopen. Helaas was er nog weinig water toen wij er waren, net na de zomer en met weinig regen de afgelopen tijd was dat natuurlijk te verwachten. Wel is het erg leuk om een stuk om naar boven te klimmen om te zien hoe het water de rotsen heeft uitgeslepen. Wie hier in het voorjaar langs zal gaan zal het meeste geluk hebben, met al het smeltwater uit de bergen kan het niet anders dan dat dit een fantastische waterval is. Wij gaan in april zeker even terug!

De tweede waterval (Cascade d’Apcher) op onze route tussen Anzat-le-Luguet en Pradiers. Het was in eerste instantie even zoeken want we zagen wel water, maar geen waterval. Laurent besloot al snel maar “even” de berg op te klimmen naar boven. Toen het wel heel erg lang begon te duren zijn wij allemaal maar gevolgd naar boven. Het eerste stuk viel nog mee, er stonden brandnetels van een meter hoog maar niets wat we niet aankonden. Het tweede stuk daarentegen was wel even andere koek, de klim ging heel stijl naar boven. Ik dacht dat m’n hart niet harder kon bonzen! Eenmaal boven aangekomen was de waterval adembenemend, het uitzicht vanaf die hoogte trouwens ook! Het leuke er van is ook dat de waterval voelt als een beloning voor de lange klim naar boven, iets wat we bij de andere waterval niet hadden. 

Een derde waterval konden we helaas niet meer bezoeken, rond 17 uur begint het toch echt al donker te worden ondertussen. Dan verlangen we toch echt wel weer terug naar de lange zomerdagen!

Volgende maand staat er weer een blog voor jullie klaar met heel spannend en leuk nieuws!

Groetjes uit een nog steeds zonnig Frankrijk!